Rozdziały:

1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15 – 16 – 17 – 18 – 19 – 20 – 21 – 22 – 23 – 24

1

PRZEDMOWA

1 Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas,

2 tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa

3 Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu,

4 abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.

NARODZENIE I ŻYCIE UKRYTE JANA CHRZCICIELA I JEZUSA

PRZED NARODZENIEM

Zapowiedź narodzenia Jana (Vt-1,13; Vt 1,32; Vt-1,33)

5 Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta.

6 Oboje byli sprawiedliwi [Vt-2,103] wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich.

7 Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach.

8 Kiedy w wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem,

9 jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia.

10 A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie kadzenia.

11 [Vt-1,33, Vt-1,38] Naraz ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia.

12 Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego.

13 [JK] Lecz anioł rzekł do niego: «Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan.

14 Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie.

15 Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym.

16 Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich;

17 on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych - do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały».

18 Na to rzekł Zachariasz do anioła: «Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku».

19 Odpowiedział mu anioł: «Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem. A zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę wieść radosną.

20 A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie».

21 Lud tymczasem czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo zatrzymuje się w przybytku.

22 Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić, i zrozumieli, że miał widzenie w przybytku. On zaś dawał im znaki i pozostał niemy.

23 A gdy upłynęły dni jego posługi kapłańskiej, powrócił do swego domu.

24 Potem żona jego, Elżbieta, poczęła i pozostawała w ukryciu przez pięć miesięcy.

25 «Tak uczynił mi Pan - mówiła - wówczas, kiedy wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę w oczach ludzi».

Zwiastowanie Maryi [Vt-1,23, [Vt-2,103]

26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,

27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, [Vl-1,59] z rodu Dawida; [Vt-1,18, Vt-1,19, Vt-1,20, Vt-1,21, Vt-1,22] a Dziewicy było na imię Maryja.

28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>».

29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

30 Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.

31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.

32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.

33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».

34 Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»

35 [JK] Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym

36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną.

37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».

38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.

Nawiedzenie [Vt-1,32, Vt-1,37]

39  [Vt-1,15] W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy.

40 Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

41 Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie [Vt-1,15, Vt-1,35, Vt-1,72, Vt-2,94], a Duch Święty napełnił Elżbietę.

42 Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona.

43 [Vt-1,35] A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?

44 [Vt-1,15, Vt-1,35] Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.

45 Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Magnificat [Vt-1,32]

46 Wtedy Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana,

47 JK i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

48 Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,

49 gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię -

50 a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją.

51 On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.

52 Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.

53 Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.

54 Ujął się za sługą swoim, Izraelem,
pomny na miłosierdzie swoje -

55 jak przyobiecał naszym ojcom -
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki».

56 Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

NARODZENIE I ŻYCIE UKRYTE

Narodzenie Jana

57 [Vt-1,36] Dla Elżbiety zaś nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna.

58 Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem.

59 [Vt-1,38] Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.

60 Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan».

61 Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię».

62 Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.

63 On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili.

64 A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga.

65 I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło.

66 A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim.

Benedictus [Vt-1,38]

67 Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc

68 «Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go,

69 i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida:

70 jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków,

71 że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;

72 że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze,

73 na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego,

74 iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy

75 w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze.

76 A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi;

77 Jego ludowi dasz poznać zbawienie  [co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów,

78 dzięki litości serdecznej Boga naszego.  Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi,

79 by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju».

80 Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.