Rozdziały:

1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15 – 16 – 17 – 18 – 19 – 20 – 21 – 22 – 23 – 24

22

MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA

Spisek przeciw Jezusowi i zdrada Judasza [Vt-6,7]

1 Nadchodziła uroczystość Przaśników, tak zwana Pascha.

2 Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Go zabić, gdyż bali się ludu.

3 [Vt-4,111] Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu.

4 Poszedł więc i umówił się z arcykapłanami i dowódcami straży, jak ma im Go wydać.

5 Ucieszyli się i ułożyli się z nim, że dadzą mu pieniądze.

6 On zgodził się i szukał sposobności, żeby im Go wydać bez wiedzy tłumu.

Przygotowanie Paschy [Vt-6,17]

7 Tak nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę.

8 Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: «Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć».

9 Oni Go zapytali: «Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?»

10 Odpowiedział im: «Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie,

11 i powiecie gospodarzowi: "Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?"

12 On wskaże wam salę dużą, usłaną; tam przygotujecie».

13 Oni poszli, znaleźli tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

Ostatnia Pascha [Vt-6,18, Vt-6,19, Vt-6,20]

14 A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim.

15 [Vt-6,19] Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał.

16 Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym».

17 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie;

18 albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże».

Ustanowienie Eucharystii [Vt-6,19]

19 Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!»

20 Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.

Zapowiedź zdrady [Vt-6,19]

21 Lecz oto ręka mojego zdrajcy jest ze Mną na stole.

22 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany».

23 A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, kto by mógł spośród nich to uczynić.

Spór o pierwszeństwo [Vt-6,19]

24 Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy.

25 Lecz On rzekł do nich: «Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców.

26 [JK] Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa!

27 Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy.

28 Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach.

29 Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec:

30 abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela

Obietnica dana Piotrowi [Vt-6,19]

31 Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę;

32 ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci».

Zapowiedź upadku Piotra [Vt-6,19]

33 On zaś rzekł: «Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć».

34 Lecz Jezus odrzekł: «Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, a ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz».

Chwila walki [Vt-6,19]

35 I rzekł do nich: «Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów?» Oni odpowiedzieli: «Niczego».

36 «Lecz teraz - mówił dalej - kto ma trzos, niech go weźmie; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz!

37 Albowiem powiadam wam: to, co jest napisane, musi się spełnić na Mnie: Zaliczony został do złoczyńców. To bowiem, co się do Mnie odnosi, dochodzi kresu».

38 Oni rzekli: «Panie, tu są dwa miecze». Odpowiedział im: «Wystarczy».

JEZUS W OGRÓJCU

Modlitwa i trwoga konania [Vt-6,21]

39 Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną: towarzyszyli Mu także uczniowie.

40 Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie».

41 A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się

42 tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!»

43 Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go.

44 Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię.

45 Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku.

46 Rzekł do nich: «Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie».

Pojmanie Jezusa [Vt-6,21]

47 Gdy On jeszcze mówił, oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Judasz, szedł na ich czele i zbliżył się do Jezusa, aby Go pocałować.

48 Jezus mu rzekł: «Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?»

49 Towarzysze Jezusa widząc, na co się zanosi, zapytali: «Panie, czy mamy uderzyć mieczem?»

50 I któryś z nich uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho.

51 Lecz Jezus odpowiedział: «Przestańcie, dosyć!» I dotknąwszy ucha, uzdrowił go.

52 Do arcykapłanów zaś, dowódcy straży świątynnej i starszych, którzy wyszli przeciw Niemu, Jezus rzekł: «Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę?

53 Gdy codziennie bywałem u was w świątyni, nie podnieśliście rąk na Mnie, lecz to jest wasza godzina i panowanie ciemności».

JEZUS PRZED SWOIMI SĘDZIAMI

Zaparcie się Piotra [Vt-6,22]

54 Schwycili Go więc, poprowadzili i zawiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł z daleka.

55 Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł także między nimi.

56 A jakaś służąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się uważnie i rzekła: «I ten był razem z Nim».

57 Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: «Nie znam Go, kobieto».

58 Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: «I ty jesteś jednym z nich». Piotr odrzekł: «Człowieku, nie jestem».

59 Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie twierdzić: «Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecież Galilejczykiem».

60 Piotr zaś rzekł: «Człowieku, nie wiem, co mówisz». I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał.

61 A Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: «Dziś, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz».

62 Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

Jezus wyszydzony [Vt-6,22]

63 Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrawali się z Niego i bili Go.

64 Zasłaniali Mu oczy i pytali: «Prorokuj, kto Cię uderzył».

65 Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu.

Wobec Wysokiej Rady [Vt-6,22]

66 Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i kazali przyprowadzić Go przed swoją Radę

67 Rzekli: «Jeśli Ty jesteś Mesjasz, powiedz nam!» On im odrzekł: «Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi,

68 i jeśli was zapytam, nie dacie Mi odpowiedzi.

69 Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy Bożej»

70 Zawołali wszyscy: «Więc Ty jesteś Synem Bożym?» Odpowiedział im: «Tak. Jestem Nim».

71 A oni zawołali: «Na co nam jeszcze potrzeba świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z ust Jego».