Rozdziały:

1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15 – 16 – 17 – 18 – 19 – 20 – 21

10

Dobry Pasterz [Vt-4,215]

1 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem.

2 Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec.

3 Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je.

4 A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają.

5 Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych».

6 [Vt-4,215] Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił.

7 [Vt-4,215] Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec.

8 [Vt-4,215] Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce.

9 [Vt-4,215] [JK] Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę.

10 [Vt-4,215] Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości.

11 [Vt-4,215] Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce.

12 [Vt-4,215] Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza;

13 [Vt-4,215] <najemnik ucieka> dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.

14 [Vt-4,215] Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają,

15 [Vt-4,215] podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.

16 [Vt-4,215] Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

17 [Vt-4,215] Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je [potem] znów odzyskać.

18 [Vt-4,215] Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca». -

19 [Vt-4,215] I znów nastąpiło rozdwojenie między Żydami z powodu tych słów.

20 Wielu spośród nich mówiło: «On jest opętany przez złego ducha i odchodzi od zmysłów. Czemu Go słuchacie?»

21 Inni mówili: «To nie są słowa opętanego. Czyż zły duch może otworzyć oczy niewidomym?»

PODCZAS UROCZYSTOŚCI POŚWIĘCENIA ŚWIĄTYNI

Chrystus - jedno z Ojcem

22 Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia świątyni. Było to w zimie.

23 Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.

24 [Vt-4,234] Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!»

25 [Vt-4,234] Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie.

26 [Vt-4,234] Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec.

27 [Vt-4,234] Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną

28 [Vt-4,234] i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki.

29 [Vt-4,234] Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca.

30 [Vt-4,234] Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

31 [Vt-4,234] I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować.

32 [Vt-4,234] Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?»

33 [Vt-4,234] Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga».

34 [Vt-4,234] Odpowiedział im Jezus: «Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście?

35 [Vt-4,234] Jeżeli [Pismo] nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże - a Pisma nie można odrzucić -

36 [Vt-4,234] to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: "Bluźnisz", dlatego że powiedziałem: "Jestem Synem Bożym?"

37 [Vt-4,234] Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie!

38 [Vt-4,234] Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu».

39 [Vt-4,234] I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk.

W Zajordaniu [Vt-4,216]

40 I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał.

41 Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale że wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą.

42 I wielu tam w Niego uwierzyło.