Rozdziały:

1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10 – 11 – 12 – 13 – 14 – 15 – 16

15

Uchwała przeciw Jezusowi

1 [Vt-6,22] Zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi i uczonymi w Piśmie i cała Wysoka Rada powzięli uchwałę. 

[Vt-6,22] Kazali Jezusa związanego odprowadzić i wydali Go Piłatowi.

Jezus przed Piłatem [Vt-6,22, Vt-6,23]

2 [Vt-6,22] Piłat zapytał Go: «Czy Ty jesteś królem żydowskim?» Odpowiedział mu: «Tak, Ja nim jestem».

3 Arcykapłani zaś oskarżali Go o wiele rzeczy.

4 Piłat ponownie Go zapytał: «Nic nie odpowiadasz? Zważ, o jakie rzeczy Cię oskarżają».

5 Lecz Jezus nic już nie odpowiedział, tak że Piłat się dziwił.

Jezus odrzucony przez swój naród [Vt-6,22]

6 Na każde zaś święto miał zwyczaj uwalniać im jednego więźnia, którego żądali.

7 A był tam jeden, zwany Barabaszem, uwięziony z buntownikami, którzy w rozruchu popełnili zabójstwo.

8 Tłum przyszedł i zaczął domagać się tego, co zawsze im czynił.

9 Piłat im odpowiedział: «Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla Żydowskiego?»

10 Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali Go przez zawiść.

11 Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza.

12 Piłat ponownie ich zapytał: «Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie Królem Żydowskim?»

13 Odpowiedzieli mu krzykiem: «Ukrzyżuj Go!»

14 Piłat odparł: «Cóż więc złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Ukrzyżuj Go!»

15 Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować [Vt-6,22] i wydał na ukrzyżowanie.

Król wyśmiany [Vt-6,22]

16 Żołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą kohortę.

17 Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę.

18 I zaczęli Go pozdrawiać: «Witaj, Królu Żydowski!»

19 Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd.

20 A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włożyli na Niego własne Jego szaty.

JEZUS NA GOLGOCIE

Droga krzyżowa

[Vt-6,28] Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować.

21 [Vt-6,28] I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który wracając z pola właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego.

22 Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki.

Ukrzyżowanie

23 [Vt-6,29] Tam dawali Mu wino zaprawione mirrą, lecz On nie przyjął.

24 [Vt-6,29] Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać.

25 A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali.

26 [Vt-6,22, Vt-6,38] Był też napis z podaniem Jego winy, tak ułożony: «Król Żydowski».

27 [Vt-6,29] Razem z Nim ukrzyżowali dwóch złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie.

28 Tak wypełniło się słowo Pisma: W poczet złoczyńców został zaliczony

Wyszydzenie na krzyżu [Vt-6,29]

29 Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: «Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz,

30 zejdź z krzyża i wybaw samego siebie!»

31 Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili między sobą i mówili: «Innych wybawiał, siebie nie może wybawić.

32 Mesjasz, król Izraela, niechże teraz zejdzie z krzyża, żebyśmy widzieli i uwierzyli».

[Vt-6,29] Lżyli Go także ci, którzy byli z Nim ukrzyżowani.

Śmierć Jezusa

33 [Vt-6,29] A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej.

34 [Vt-6,29; Vt-6,16] O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: «Eloi, Eloi, lema sabachthani», to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?

35 Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili: «Patrz, woła Eliasza».

36 [Vt-6,29] Ktoś pobiegł i napełniwszy gąbkę octem, włożył na trzcinę i dawał Mu pić, mówiąc: [Vt-6,29] «Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć [z krzyża]».

37 [Vt-6,29] Lecz Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha.

Po śmierci Jezusa

38 [Vt-6,29] A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry na dół.

39 [Vt-6,29] Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że w ten sposób oddał ducha, rzekł: «Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym».

40 [Vt-6,29] Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome.

41 Kiedy przebywał w Galilei, one towarzyszyły Mu i usługiwały. I było wiele innych, które razem z Nim przyszły do Jerozolimy.

Pogrzeb Jezusa

42 [Vt-6,29] Pod wieczór już, ponieważ było Przygotowanie, czyli dzień przed szabatem,

43 przyszedł Józef z Arymatei, poważny członek Rady, który również wyczekiwał królestwa Bożego. Śmiało udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.

44 Piłat zdziwił się, że już skonał. Kazał przywołać setnika i pytał go, czy już dawno umarł.

45 [Vt-6,29] Upewniony przez setnika, podarował ciało Józefowi.

46 [Vt-6,30] Ten kupił płótno, zdjął Jezusa [z krzyża] [Vt-6,29], owinął w płótno i złożył w grobie, który wykuty był w skale. Przed wejście do grobu zatoczył kamień.

47 A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono.