14. «ODWIECZNA DZIEWICA MIAŁA TYLKO JEDNO PRAGNIENIE: ZWRACAĆ SWE SERCE DO BOGA»

Tego samego dnia. A, 3508-3509

Mówi Jezus:

«Najwyższy Kapłan powiedział: “Chodź drogą w mojej obecności i bądź doskonała”. Najwyższy Kapłan nie wiedział, że zwraca się do Niewiasty, której doskonałość była mniejsza tylko od doskonałości Boga. Mówił jednak w imieniu Boga i dlatego wydany przez niego rozkaz był święty: zawsze święty, lecz przede wszystkim – dla Pełnej Mądrości. Maryja zasługiwała na to, by “Mądrość uprzedzała Ją i by przede wszystkim Jej się ukazywała”, gdyż “od pierwszych dni życia czuwała Ona u drzwi Mądrości, pragnąc się uczyć przez miłość. Chciała być czystą, aby otrzymać doskonałą miłość i zasłużyć na to, by Mądrość była Jej Mistrzynią”. W Swej pokorze nie zdawała Sobie jednak sprawy z tego, że posiadła Mądrość już, zanim się urodziła, i że Jej zespolenie z Mądrością było przedłużeniem Boskich poruszeń Raju. Nie mogła Sobie tego wyobrazić. Kiedy więc w ciszy serca Bóg mówił do Niej wzniosłe słowa, sądziła skromnie, że są to pyszne myśli. Dlatego też – wznosząc do Boga niewinne serce – błagała: “Zmiłuj się nad Swą służebnicą, Panie!”

O, Prawdziwie Mądra, Wieczna Dziewica od zarania życia naprawdę miała tylko jedną myśl: “Zwracać serce ku Bogu od początku życia i czuwać dla Pana, modląc się do Najwyższego,” prosząc o przebaczenie za słabość Swego serca, jak Jej to podpowiadała pokora. Nie wiedziała, że w ten sposób już uczestniczy w przebłagalnej modlitwie za grzeszników, którą miała potem zanosić do Boga pod Krzyżem wraz z umierającym Synem.

“W przyszłości, kiedy Najwyższy Pan zechce, zostanie napełniona Duchem zrozumienia”. Dopiero wtedy pojmie Swą wzniosłą misję. Na razie jest tylko dzieckiem, które w świętym spokoju Świątyni łączy, na nowo coraz ściślej łączy z Bogiem Swoje rozmowy, Swoje uczucia i Swoje wspomnienia.

To jest dla wszystkich. A czy tobie, mała Mario, Nauczyciel nie ma nic szczególnego do powiedzenia? “Chodzisz w Mojej obecności, dlatego bądź doskonała”. Zmieniam nieco święte zdanie i czynię z niego rozkaz dla ciebie: bądź doskonała w miłości, doskonała w szlachetności i doskonała w cierpieniu.

Przypatrz się raz jeszcze Mamie. Zastanów się nad tym, czego wielu nie wie lub nie chce wiedzieć, cierpienie bowiem jest zbyt przykre dla podniebienia tych ludzi i dla ich ducha. Ból... Cierpienie nie opuszczało Maryi od pierwszych godzin życia. Być tak doskonałą, jak Ona była, znaczyło również mieć doskonałą wrażliwość. Dlatego Ofiara była dla Niej bardziej dotkliwa, ale i bardziej zasługująca. Kto posiada czystość, ma miłość; kto posiada miłość, ma mądrość; kto posiada mądrość, ma wspaniałomyślność w stopniu heroicznym, bo wie, dla kogo się poświęca.

Wznieś swego ducha, nawet gdy krzyż cię przygniata, niszczy i zabija. Bóg jest z tobą.»