41. BENIAMIN BYŁ WIERNY AŻ DO ŚMIERCI

Napisane 7 marca 1944. A, 2233-2234

Jezus mówi następnie:

«To, co powiedziałem do Mojego małego ucznia, mówię także do was. Królestwo należy do baranków wiernych, które Mnie kochają i idą za Mną bez gubienia się w złudzeniach: miłują Mnie do końca.

I mówię wam też to, co powiedziałem do Moich dorosłych uczniów: “Uczcie się od dzieci”. Nie zdobędziecie Królestwa Niebieskiego dzięki temu, że jesteście uczeni, bogaci lub śmiali. Nie [zdobędziecie go, jeśli] będziecie takimi w znaczeniu ludzkim. To wiedza miłości czyni mądrym, bogatym, śmiałym w sposób nadprzyrodzony. Jakże miłość oświeca w zdobywaniu Prawdy! Jakże czyni bogatym jej zdobycie! Jaką śmiałością napełnia pragnienie jej zdobycia! Jakąż ufność wlewa! Jaką pewność!

Czyńcie jak mały Beniamin - mały kwiat, który otoczył zapachem Moje serce w tamten wieczór. Dał Mi usłyszeć anielską muzykę. Zakrył smród ludzkiej natury, wrzącej jeszcze w uczniach, i [zagłuszył] hałas człowieczych dyskusji.

A chcesz wiedzieć, co stało się potem z Beniaminem? Został małym barankiem Chrystusa. Kiedy utracił swego Wielkiego Pasterza, który wrócił do Nieba, stał się uczniem tego, który Mnie najbardziej przypominał. Z jego ręki przyjął chrzest i imię Szczepana, Mojego pierwszego męczennika. Był wierny aż do śmierci, a z nim – jego rodzice. Do wiary doprowadził rodzinę przykład jej małego apostoła. Nie jest znany? Wielu jest takich, którzy – nieznani dla ludzi – są Mi znani w Moim Królestwie. I są z tego powodu szczęśliwi. Światowa sława nie dodaje ani jednej iskierki do aureoli błogosławionych.

Mały Janie, idź zawsze z twoją dłonią w Mojej. W ten sposób będziesz szła bezpiecznie i dojdziesz do Królestwa. A Ja ci nie powiem: “Wejdź”, ale: “Chodź”. I wezmę cię w ramiona, żeby cię unieść tam, gdzie Miłość przygotowała ci miejsce, które wysłużyła ci twoja miłość.

Idź w pokoju. Błogosławię cię.»