34. «JAN – DOSKONAŁY WZÓR DLA TYCH, KTÓRZY STAJĄ SIĘ HOSTIĄ Z MIŁOŚCI DO MNIE»

Napisane tego samego dnia. A, 4106-4107

Jezus mówi następnie:

«Jeszcze jedno porównanie Mojego Jana z innym uczniem – porównanie, które ukazuje wyraźniej obraz Mego umiłowanego [ucznia]. On jest tym, który wyzbywa się nawet swego sposobu myślenia i osądzania, aby być “uczniem”. [Jest tym,] który daje siebie, nie chcąc nic zatrzymać, nawet jednej cząsteczki z osobowości, którą posiadał przed wyborem [na ucznia]. Judasz jest tym, który nie chce wyrzec się siebie. Jego oddanie siebie jest więc nieprawdziwe. Nosi z sobą swoje ja, które pycha, zmysłowość i chciwość czyni chorym. Zachowuje swój sposób myślenia. W ten sposób [Judasz] niszczy skutki daru i łaski.

Judasz – protoplasta wszystkich złych apostołów. Tak wielu ich jest! Jan – ojciec tych, którzy stają się hostią z miłości do Mnie. Twój poprzednik.

Ja i Moja Matka jesteśmy hostiami w najwyższym stopniu. Dorównać nam jest trudno, to wręcz niemożliwe, bo Nasza ofiara była dokonana z najwyższą surowością.

Jednak Mój Jan! On jest hostią, którą mogą naśladować wszystkie grupy osób, kochających Mnie: dziewice, męczennicy, wyznawcy, głosiciele Ewangelii, słudzy Boga i Matki Boga, czynni i oddający się kontemplacji. Jan jest przykładem dla wszystkich. On jest tym, który kocha.

Zauważ różnice w sposobie rozumowania. Judasz bada, dyskutuje, sprzeciwia się, a kiedy wydaje się, że ustąpił, w rzeczywistości zachowuje własny sposób rozumowania. Jan uważa siebie za nicość, wszystko przyjmuje, nie pyta o przyczyny i zadowala go to, że może Mi się podobać. Oto wzór.

Czy nie poczułaś się całkiem uspokojona wobec jego prostego sposobu miłowania? O, Mój Jan! A Mojego małego Jana chcę widzieć coraz bardziej podobnym do Mego umiłowanego. Wszystko przyjmuj – mówiąc zawsze tak jak Apostoł: “Wszystko, co czynisz, Nauczycielu, jest dobre” – by zawsze zasłużyć na słowa: “Jesteś Moim miłującym pokojem”. Potrzebuję ulgi, Ja także, Mario. Daj Mi ją. Moje Serce będzie twoim odpoczynkiem.»