Stefan Denaerde & Wendelle C. Stevens
    UFO... kontakt z planety IARGA

Nr 12

Dodatek - Model ideowy

Wprowadzenie

Ten dodatek nie jest częścią historii stworzenia świata, która jest wyjaśniona w terminach religijnych w Rozdziale 1 (Drugiej części książki). To jest komplementarny sposób przeprowadzenia dowodu istnienia Boga, przy użyciu pojęć czasu, materii i energii. Te pojęcia są też używane w fizyce. Problem, który teraz powstaje to, że autor będzie używać fizyczne pojęcia, nie w sensie rzeczywistego znaczenia tych  słów, ponieważ nie jest specjalistą. Słowa atom, pole atomu, materia, i tak dalej, wszystkie one muszą być rozumiane w granicach kontekstu tej książki i nie mają one żadnego bezpośredniego połączenia z pojęciami używanymi w nowoczesnej nauce. Zwłaszcza słowa "materia" i "atom" są najbardziej mylące, ponieważ Iargański autor wie o istnieniu materii w trzech konfiguracjach (i jej przeciwieństwie jako antymaterii); to jest, czas-materia, faza materii, i odbicie materii (jedno o którym wiemy w naszym wszechświecie), ale on nie zdoła zinterpretować tych pojęć z powodu jego braku wiedzy z fizyki. On tylko wie, że te wszystkie formy materii są związane z jednym albo z żadnym z kierunków propagacji czasu w atomie, który to czas jest zasadniczo trójwymiarowy. To decyduje, w której formie tej konfiguracji może istnieć w naszym wszechświecie.

W tym dodatku czas stworzenia z NICZEGO jest opisany przez wykorzystanie pojęcia czasu wielowymiarowego. Objaśnienie czasu stworzenia jest bardzo trudne ponieważ używa ogólnego pola nośnego o nieskończonej mocy, i wtedy to pojęcie określane jest w ramach 'kosmicznej zjednoczonej teorii pola'. W definiowaniu tego terminu człowiek musi być uważny, ponieważ ta teoria ma inną podstawową naturę od istniejącej zunifikowanej teorii pola tutaj na Ziemi. Nasza zunifikowana teoria pola próbuje połączyć cztery podstawowe siły w przyrodzie, elektromagnetyczną, słabą i silną siłę jądrową i grawitację. Unifikacyjne teorie pola akceptowane przez najwybitniejszych naukowców znajdują swój początek w ogólnej teorii względności Einsteina, która sama wyjaśnia materię i energię w terminach przestrzeni i czasu.

Teraz problemem jest znaleźć metodę wyjaśniającą duchową albo ezoteryczną rzeczywistość, kosmiczne pole czasu. Na innych planetach ten problem został rozwiązany przez wyjaśnienie podstawowych pojęć kosmicznej zjednoczonej teorii pola. Funkcje elementarne tych pojęć mogą być zrozumiane dzięki modelowi mechanicznemu, który demonstruje zachowanie kosmicznego pola czasu wizualnie.

Po co zagłębiać się w skomplikowane szczegóły w opisie teorii, którą prawdopodobnie w pełni uchwyci tylko kilka osób? To całkiem nie dotyczy autora, on tylko wypełnia swoją­ misję. Jego Iargańscy instruktorzy dali trzy powody publikacji podstaw tej teorii:

1. Przyszła integracja nauki i religii wymaga materialnego dowodu istnienia Boga. To objaśnienie mogłoby być początkiem wzajemnej wymiany.

2. W poprzedniej historii Stworzenia ograniczenie nieskończonego jest wyjaśnione jednoznacznie, ale zasada działania została zupełnie pominięta.

3. Kosmiczna zjednoczona teoria pola opublikowana w tej książce będzie jedynym możliwym sprawdzianem prawdziwości tej książki, dostarczając łącznik dla przyszłego rozwoju ludzkości.


Fizyczne przybliżenie NIC.

W fizyce panuje myśl, że wszystkie atomy i energia składają się z wibracji i przejawów fal. Z punktu widzenia materii, każdy atom albo forma energii jest spowodowana przez wibrację. Fizyczne przybliżenie opisu nie zawiera nic z idei wibracji, i nie dotyka duchowych aspektów i świadomości materii. Nie czyni rozróżnienia między "nic" i duchowym "Zero-Rzeczy" (WSZYSTKO). Rozpoznaje jedynie materialne aspekty nic.

Jeżeli wszystko jest wibracją albo falą, wtedy nie ma potrzeby mówić o materii albo energii, wtedy Tworzenie jest zasadniczo oparte o to pojęcie wibracji. Pierwotna wibracja (przed ograniczeniem) może być opisana jako nieskończona w czasie, nieskończona w wszystkich jej aspektach i możliwościach, nieskończona w częstości i amplitudzie, i istniejąca w wszystkich kierunkach czasu (omni czas). Niezmienna, bezczasowa i potężna ponad wszelkie ograniczenia wibracja, w nieogarnionej mocy. To jest wszechmocna definicja.

W tym podejściu, nie ma nic prostszego do zrozumienia. Przed stworzeniem świata istniała nieskończenie wszechmocna wibracja, ale wibracja w każdym kierunku i o nieskończonej częstości i amplitudzie, to nie wibracja. Oczywisty paradoks może być wyeliminowany przez stwierdzenie: Tylko w chwili kiedy ta nieskończona wibracja blokuje się przez interferencję, jak w błysku, zostają stworzone wszystkie związane fale i częstości. Ten stan jest bardzo bliski egzystencjalnej wizji stworzenia świata z niczego z Rozdziału 1.

Nic (tutaj) nie doświadcza żadnego przeciwdziałania, ale w dla kontrastu wszechmocna wibracja może zamanifestować się tylko przez przeciwdziałanie w taki sposób, że nieskończoność pozwala 'nic' by było. Można też stwierdzić, że wszystkie wibracje zostały stworzone ponieważ 'nic' nie ograniczało się przez mechanizm interferencji gaszącej (wibracje przeciwdziałające) nieskończonej siły, która zablokowała nieskończone możliwości tych wibracji. Ten wszechświat może być uważany tylko za ograniczenie bezgranicznego 'nic'.


Ograniczenie wszechmocnej nieskończonej wibracji,­ kosmiczne pole czasu.

Jedna z podstawowych zasad, na których jest oparty mechanizm ograniczania to: Jeżeli jedna właściwość siły (jakiejkolwiek siły) czegoś, jest ograniczona, wtedy wszystkie właściwości i siły tego czegoś, będą ograniczone. W nieskończoności ograniczone nie może istnieć. By ograniczyć wszechmocną wibrację wystarczyło ograniczyć tylko jedną z (być może) nieskończonej liczby możliwości. Ponieważ gdyby tylko właśnie cokolwiek miało być stworzone w 'nic', 'nic' nie zostałoby zmienione i skasowane nieodwołalnie; wtedy kompletna skończoność stała się faktem. ALBO, jeżeli tam było właśnie trójwymiarowe obracające się pole czasu jako możliwość pierwotnego atomu w nieskończoności 'nic', wtedy ograniczone stało się faktem. To pole-atomu potrzebowało być polem sił o nieskończonej mocy, polem nośnym, by przeciwdziałać wszechmocnej wibracji, kosmicznemu polu czasu.


Stworzenie świata może istnieć tylko jako rezultat przeciwwagi.

Jedną z funkcji pola nośnego jest synchronizacja czasowa, dzięki której kosmiczne przeciwdziałanie i tym samym 'nic', może BYĆ. Materia i energia nie może istnieć sama z siebie w 'nic'. Takie są zasady synchronizacji czasowej:

1. Czas jest tylko względny, to jest ruch albo propagacja, w stosunku do przynajmniej drugiego ruchu czasu.

2. Kosmiczne prawo przeciwwagi głosi, że drugi czas musi zrównoważyć pierwszy czas. Czas może tylko istnieć w stosunku do drugiego, dokładnego przeciwnego kierunku czasu (bieg wstecz, w stosunku do naszego czasu).

3. Czas istnieje tylko poprzez obecność atomów albo materii. Czyli wsteczny czas działania może istnieć tylko za sprawą materii, w której propagacja czasu jest przeciwna, biegnąca wstecz w stosunku do nas (materia anty-czasu). Antymateria albo odbicie antymaterii może istnieć w naszym wszechświecie z przeciwnym ładunkiem elektrycznym z uwzględnieniem odbicia naszej znanej materii. Pytanie, co do tego jaki ładunek ma materia z anty-czasem w anty-wszechświecie, jest bez znaczenia w tym dodatku.

4. Ponieważ ani materia ani energia nie mogą istnieć same z siebie w 'nic', musi istnieć ta sama ilość materii o przeciwnych własnościach, która jest dokładnie podobna do tej w naszym wszechświecie. Ta równowaga materii i energii jest tak dokładna, że nawet jeden atom nadwyżki jest niemożliwy.

To wyjaśnia prawie jak z definicji kosmiczne prawo przeciwwagi pozwalającej być 'nic'. A więc musi być przynajmniej drugi wszechświat dokładnie jak nasz, w którym czas biegnie wstecz względem naszego, ale dla normalnego życia w tamtym wszechświecie. Dalej jest pokazane, że są nie tylko dwa, ale jedenaście innych wszechświatów oprócz naszego, koniecznych by spełnić kosmiczne prawo przeciwwagi.


Pole synchronizacji czasowej.

Prawo przeciwwagi stosuje się też przy ustalaniu czasu. Kierunek czasu jest przeciwny i szybkość czasu równa się naszemu. Czas to propagacja wibracji atomu. Wibracje atomu w obu wszechświatach są równe i przeciwne w stosunku do bezczasowości. Jest to możliwe tylko jeżeli te czasy są spowodowane przez jedno pole (pole czasu).

Definicja pola (jakiegokolwiek pola w fizyce) brzmi: Jeżeli ma miejsce zdarzenie, ponieważ inne zdarzenie ma miejsce gdzie indziej bez mechanicznego albo widocznego połączenia między tymi zdarzeniami, wtedy te zdarzenia są spowodowane przez pole. Synchronizacja czasowa ma miejsce na bazie tej definicji. Wibracje atomu w naszych wszechświatach są dokładnie podobne, ponieważ wibracje atomu naszego anty-wszechświata mają miejsce mimo ogromnej różnicy w czasie i bez jakiegokolwiek rozproszenia energii. To jest około 30 miliardów lat od wydarzenia Stwórczego, Wielkiego Wybuchu, między dwoma wszechświatami.

Prawo zachowania przeciwwagi jest przyczynowe względem prawa zachowania energii w każdym wszechświecie. Każdy wszechświat jest systemem zamkniętym, bez rozpraszania energii na zewnątrz. Ilość materii i energii raz stworzonej jest stała. Utrata energii jest niemożliwa, ponieważ nasza, ograniczona przez czas energia, propaguje naprzód, podczas gdy ograniczona czasem materia i energia anty-wszechświata propagują w czasie wstecz. Te wszechświaty są rozdzielone przez barierę czasu, przez którą nie słyszano aby był możliwy transfer życia ani komunikacja.


Co to jest bezczasowa wibracja albo fala?

Pytanie, jak funkcje pola utrzymują­ synchronizację czasu fal atomu między wszechświatami rozdzielonymi przez miliardy lat. To jest możliwe tylko jeżeli synchronizacja stoi w bezruchu w czasie, ale istnieje równocześnie w całym czasie jaki upłynął od początku Wielkiego Wybuchu, również w całej przyszłości. Bezczasowa wibracja normalnie nie rusza się w czasie, amplitudy propagacji pola następują kolejno w przód i w tył ­w czasie. Synchronizacja czasowa to zasada, przez którą nasz wszechświat łapie każdą idącą w przód amplitudę, a anty-wszechświat łapie każdą poruszającą się wstecz amplitudę takiej samej bezczasowej fali.

Na innych planetach mają proste mechaniczne modele wyjaśniające funkcję synchronizacji czsu. Jeden taki model jest bardzo podobny do naszego dobrze znanego mini modelu torów, na których umieszczone są dwa małe wagoniki. Model ma dwa odcinki torów 1.5 metra każdy, które są umieszczone w jednej linii.

Szyny są zamontowane na małych sprężynach by umożliwić im wzdłużną wibrację poziomo. Obie szyny są połączone do małego silnika elektrycznego z podwójnym mimośrodem, z których każdy porusza jedną szyną, pozwalając szynom drgać z wychyleniem około 1 milimetra. Amplituda jest na tyle mała by być niewidzialna do oka. (na rysunku mimośrody są nieco przerysowane - dla uwidocznienia zasady działania)

Wtedy wagoniki umieszcza się na torach a każdy z wagoników ma zapadkę na jednej z osi, więc wagonik może poruszać się tylko w jednym kierunku. Ruch w przeciwnym kierunku jest zablokowany. Wagoniki umieszcza się tyłami do siebie nawzajem, po czym silnik elektryczny jest włączany. Jeżeli zęby o które opierają się zapadki są równo rozłożone i mają odstęp równy wielkości mimośrodu, to wagoniki toczą się od siebie z dokładnie tą samą szybkością do końca każdego toru.

Zupełnie wystarczająco był zademonstrowany model prostej synchronizacji czasowej wibracji atomu, dla obydwu odchodzących (w czasie) wszechświatów, dzięki wszędzie istniejącemu bezczasowemu polu. Ale w tym samym czasie wychodzi na jaw feler. Jest niemożliwe utrzymanie upływu energii pola czasu, dla dwu oddalających się wszechświatów, ponieważ gdzie wtedy jest niewyczerpane źródło energii by utrzymać upływ czasu?

To jest jeden z powodów, że jednowymiarowe pole czasu nie jest możliwe. Tylko trzywymiarowe pole czasu, które zawiera w sobie energię upływu czasu, pozwala na istnienie naszego i innych wszechświatów.


Zasada (mechanizm) by stworzyć skończoność (ograniczoność): INTERFERENCJA.

Dotychczas rozważaliśmy funkcję synchronizacji czasu pola nośnego. Teraz omówimy środek zachowania i utrzymywania bezczasowej wibracji w wieczności. To jest nieskończone pole sił przenoszące całą materię i energię.

Jesteśmy w chwili błysku albo Wielkiego Wybuchu, w chwili, w której nieskończona pierwotna wibracja ograniczyła (zmieniła) się do pola nośnego. Ten mechanizm blokowania jest dobrze znany i oparty o zasadę interferencji fali. (Interferencja fal świetlnych jest ważna dzisiaj w technice laserowej.) Interferencja to współ-działanie albo przeciw-działanie dwu lub więcej fal. Jeżeli propagacja fal jest współbieżna i częstości fal równe, to jest możliwe wzajemne wzmocnienie albo wygaszenie intensywności fali sumarycznej, zależnie od stosunku fazy między tymi falami.

Jeżeli fazy są przeciwne i amplitudy fal są równe, możliwe jest całkowite wygaszenie. To jest zasada ograniczania nieskończoności. Jeżeli nieskończona fala manifestuje się w jednym kierunku czasu, automatycznie jest tworzone równoważne absolutne przeciwdziałanie, które równoważy nieskończoność, pozwalając istnieć 'nic'.

Nieskończona pierwotna fala zablokowała siebie w tej dokładnie chwili, w jakiej powstała, toteż ona nigdy nie istniała w rzeczywistości. To była faktyczna przemiana nieskończoności; przemiana nieskończonej wibracji o nieskończonej amplitudzie i częstość, do pola nośnego nieskończonej siły, która zablokowała się przez interferencję.


Ograniczone przez czas wibracje lub fale.

Pierwotna fala zablokowała się w trzywymiarowym systemie osi-czasu (kierunki propagacji) przez interferencję i zmieniła w nieskończone, bezczasowe, nieruchome pola sił. Jak mogły istnieć ograniczone, bezczasowe fale, które synchronizują nasz wszechświat?

To błąd przypuszczać, że przez zgaszenie wszechmocnej wibracji, wszystkie ograniczone fale też zostały wygaszone. Jest właśnie na odwrót. Wibracja o nieskończonej częstotliwości to nie jest rzeczywista wibracja. Nieskończoność przeszkodziła wibracji, ponieważ wibracja może istnieć tylko w ograniczoności. Skoro tylko nieskończoność została usunięta, zapobieganie znikło i stała się możliwa rzeczywista, ograniczona fala. To jest pole nośne sił, chociaż o nieskończonej mocy i gęstości energii, które otrzymuje swą ograniczoną wartość zgodnie z własnościami interferencji gaszącej. Wszystkie bezczasowe fale są takie jak były, otoczone w nieskończoności i dlatego niezniszczalne. Jednak choć "należące" do nieskończoności i nie ograniczone do czasu, one same tworzą czas na zawsze; one są wiecznymi zmarszczkami na statycznym, bezstratnym polu o nieskończonej mocy.

Z tego powodu, wszystkie ograniczone czasowo fale taki jak światło, fale radiowe albo grawitacja, istnieją w przestrzeni bezstratnie i to JEST pusta przestrzeń we wszechświecie, który jest nie-modulowaną strukturą pola nośnego. To jest jedno z najbardziej fantastycznych dotknięć geniuszu Stworzenia, że nie-wibrująca nieskończoność została przemieniona w bezstratne medium nośne dla ograniczonych czasowo i bez-czasowych fal. Kilka własności tego środka może być zmierzonych instrumentalnie, inna część jego struktury nie może jeszcze być obiek­tywnie obserwowana; to jest ezoteryczny fluid albo nieskończona Miłość-Wola Ojca, który niesie całe Stworzenie.


Niewyobrażalny trzywymiarowy czas.

Jedna oś czasu równoważy tylko jeden kierunek propagacji czasu wszechmocnej fali. W nieskończoności istnieją wszystkie możliwości wibracji, a zatem wszystkie kierunki propagacji czasu. Pytanie jest, czy nieskończoność mogłaby być ograniczona przez tylko jeden kierunek i jeden koegzystujący anty-kierunek propagacji?

Jeden sposób odpowiedzi był już dany w poprzednim akapicie, w którym stwierdzono, że upływ energii czasu pierwotnej fali dwu wszechświatów, to nie układ zamknięty. Inną wiarygodną odpowiedź można uzyskać przez proste rozumowanie.

Atom jest przyczynowy dla czasu i rozmiarów przestrzeni, z powodu jego czaso-twórczych własności, już wspomnianych. Własności tworzące przestrzeń są zrozumiałe, ponieważ atom rozpina przestrzeń. Jest trójwymiarowy w przestrzeni, i dlatego tworzy przestrzeń o trzech wymiarach. Gdyby wszystkie atomy były dwuwymiarowe wtedy cała kreacja byłaby w płaszczyźnie i przestrzeń nie byłaby niczym więcej niż płaską albo zakrzywiony powierzchnią. Nasza czasoprzestrzeń jest nie więcej niż ograniczoną częścią 'nic' wypełnionego materią albo energią. To coś, co przestrzeń odróżnia od czasu - i - bezwymiarowej pustki, jest powodowane przez atomy albo energię. Jeżeli atomy mają trzy przestrzenne wymiary, wtedy bezczasowe fale tworzące atomy też mają trzy wymiary.

1. Bezczasowe pierwotne pole atomu ma trzy wymiary czasu.

2. Bezczasowe fale nie mogą być ograniczone przez jednoosiowy tylko czas, ale muszą koniecznie mieć trzy osie czasu.

3. Bezczasowe pole atomu powinno składać się z trójwymiarowego obracającego się pola o nieskończonej mocy, które łagodzi siebie (z nieskończonego zmienia się w skończone) przez interferencję. To zachowuje prawo kosmicznej przeciwwagi 'nic'. Atom takiej obracającej się struktury pola ma sześć osi czasu, ale w zasadzie te sześć osi może zawsze być zmniejszonych do trzech wymiarów czasu, żadna dalsza redukcja nie jest możliwa.

W następnych akapitach pokazany jest analogowy model pola nośnego, i dlaczego pole atomu musi być trzywymiarowe a nie dwuwymiarowe.


Sześć osi czasu w czasie stworzenia, kosmiczne pole nośne.

Jak to może być ustalone, że pole nośne całej materii w dwunastu wszechświatach ma sześć osi czasu? Pierwsza część odpowiedzi jest prosta do wyjaśnienia. Dobrze znanym na ziemi typem obracającego się pola, jest elektryczny silnik trójfazowy (synchroniczny).

Ten typ pola elektromagnetycznego składa się z trzech liniowych pól magnetycznych, z których każde jest przesunięte o 120 stopni obrotu. Różnica faz trzech naprzemiennych pól magnetycznych, które mają te same częstości (powiedzmy 50 Hz) to też 120 stopni dla każdego. Każde pole zmienne w sobie jest dokładną liniową pulsacją zorientowaną w tym samym kierunku. Obracające się pole zaistnieje tylko jeżeli trzy liniowe pulsacje są połączone razem właściwym stosunkiem fazy między nimi. I tak zostało utworzone dwuwymiarowe obracające się w przestrzeni pole. Może ono zmusić kawałek mag­netycznego materiału do obrotów dookoła swej osi z wielką mocą.

Fakt, że jest możliwe stworzenie obrotowego pola przez kombinację trzech liniowych naprzemiennych fal nie znaczy, że tak samo musi być z polami o sile nieskończonej, to może być więcej niż trzy, ale nie jest to bardziej prawdopodobne niż pierwsze przypuszczenie, ponieważ trzy fale (zasada trójkąta równobocznego) są najprostsze i najefektywniejsze. Zgodnie z tą zasadą, dla trójwymiarowego pola potrzeba sześć liniowych fal by stworzyć równoboczną trójkątną piramidę, ale dlaczego między osiami czasu jest kąt 60 stopni?

Pierwsza odpowiedź jest bardzo prosta, druga jest bardziej skomplikowana, ale precyzyjniejsza.

Prosty sposób rozumowania by wyprowadzić odpowiedź na pytanie o 60 stopni, jest następujący. Pole atomu materii ma strukturę przestrzenną, dlatego osie czasu muszą być ustawione w taki sposób, by utworzyły zamknięty trójwymiarowy obiekt geometryczny, ponieważ upływy energii czasu muszą być zamknięte w sobie, z powodu prawa przeciwwagi.

Osie czasu tworzą linie proste, które nie mogą być liniami równoległymi, ponieważ równoległe osie czasu tworzą taki sam kierunek czasu. Najprostszy trójwymiarowy zamknięty obiekt to równoboczna trójkątna piramida. Nie mamy żadnych powodów by przypuścić, że to powinna być piramida asymetryczna jeżeli jest postrzegany czas trójwymiarowy, przeciwnie, to musi być symetryczne w każdej pozycji. Tak, to jest po prostu równoboczna trójkątna piramida, której boki to trójkąty równoboczne. Nie ma prostszego obiektu w trójwymiarowej przestrzeni spełniającego takie wymagania.

Bardziej wyrafinowana odpowiedź na pytanie o 60 stopni, to czas uzyskany przez podejście do pytania od strony względności częstości czasu między różnymi wszechświatami (innymi osiami czasu). Czas to propagacja fali atomów, która określa kierunek z przeszłości do przyszłości. Równocześnie te tworzące czas albo bezczasowe fale, to liniowa kom­binacja fazowa fal utrzymująca obracanie się atomowego pola. Problem polega na tym, że "nasze" atomy nie doświadczają właściwych częstości innych osi czasu, ponieważ one nie propagują z tą samą szybkością, a jedynie posuwają się w czasie do przodu.

I tak staje się oczywiste przesunięcie częstości, rodzaj efektu Dopplera, przez który częstości "innych" osi czasu są doświadczone przez "nasz" atom. Powinniśmy zdać sobie sprawę, że bezczasowe wibracje innych wszechświatów w naszym wszechświecie również istnieją.

Na pierwszy rzut oka wydaje się niemożliwe dla obracającego się pola by posiadało stałe przesunięcie fazowe ponieważ między wibracjami różnych częstości stałe przesunięcie fazowe nie jest możliwe jeżeli częstości nie są związane ze sobą w szczególny sposób. One są harmoniczne. Dwie wibracje są harmoniczne jeżeli częstości pozorne mają stałe stosunki jedna do drugiej, jak 1:2, 1:3, 1:4, i tak dalej.

Bezczasowe fale mogą istnieć tylko wtedy, gdy częstości są związane harmonicznie stosunkiem 1: 2.

Stosunek częstości jest określony przez kąt między dwoma osiami czasu, jak na rysunku. Nasz kierunek czasu to T1, gdy inny kierunek czasu jest pokazany jako T2. Kierunek propagacji czasu w przód (od przeszłości do przyszłości) ma miejsce w naszym wszechświecie, podczas gdy impulsy ruchu wstecznego bezczasowej fali "nie łapią" obracającego się pola "naszych" atomów. Po drugie oś czasu przy kącie prostym (90 stopni) do naszej osi T1, nie daje żadnego wkładu, nie doświadczamy istnienia takiej osi czasu.

Jak ukazuje rysunek, z powodu kąta 60 stopni, "nasz" atom doświadcza dokładnie połowę szybkości czasu innej osi, i to daje częstość harmoniczną. Gdy T1=2 razy T2, wynik to najprostszy harmoniczny stosunek 1:2, określony przez kąt 60 stopni między dwoma osiami czasu. ( Prawo Pitagorasów dla trójkątów prostokątnych).

Wszystkie inne możliwości i inne harmoniczne stosunki nie dadzą wkładów które nie wygasiłyby się, a to jest konieczne do wzmacniania interferencji. Inne pobudzenia wyższego porządku stosunków harmonicznych dają bardziej skomplikowane osie czasu struktury obracającego się pola atomu i nie mogą być stałe. A także, ponieważ sprzężenie zwrotne pola sprzężonego do całkowitej masy (bezwładność) wszechświatów, nie jest optymalizowane (zobacz następne akapity).

To jak gdyby wskazuje równocześnie na istnienie wyższej liczby koegzystujących wszechświatów, co wydaje się wysoko nieprawdopodobne (wyżej niż dwanaście). Dlatego musimy rozstrzygnąć na korzyść najprostszej trójwymiarowej geometrycznej formy: równobocznej trójkątnej piramidy.


Starożytny symbol Boga, gwiazda Dawida.

Teraz trzeba zsumować powyższe zasady.

1. Wybór mechanizmu ograniczenia określił istnienie wszystkich typów bezczasowych fal, wśród których było trójwymiarowe obracające się pole czasu (najbardziej złożone).

2. Ograniczenie miało miejsce przez interferencję gaszącą pierwotną nieskończoną wibrację (możliwość) dostarczając więcej osi czasu w trzech wymiarach.

3. Oś czasu to część nieskończonego pola sił. Ona istnieje tylko jako pojedyncza liniowa wibracja.

4. Dla trójwymiarowego obracającego się pola potrzeba jedynie sześć liniowych fal pola, które są ułożone przestrzennie w czasie mając kąty 60 stopni między osiami czasu.

5. Kąt 60 stopni mógł być stworzony tylko przez pozorne przesunięcie częstości utrzymujące harmoniczne wibracje obracającego się pola.

Te względy określają mechanizm blokowania skończoności. Składa się on z sześciu osi czasu tworzących zamknięty trójwymiarowy obiekt, który tworzy i ogranicza szybkość obracającego się pola atomu.

Chociaż każda oś czasu niesie dwa wszechświaty, są w przerażającej głębokości Kosmicznej przestrzeni dwanaście odmiennych kosmicznych struktur, rozdzielonych przez nieprzekraczalną barierę czasu. Nie tylko jest tam jedenaście innych wszechświatów oprócz naszego, ale one wszystkie są osadzone w tej samej kosmicznej albo geometrycznej przestrzeni. Te wszechświaty mają ten sam rozmiar i tę samą zawartość energii. Geometryczna przestrzeń to koniecznie lokalizacja w 'nic', w którym wszechmocna wibracja wygasiła się przez interferencję. To jest lokalizacja dla fal spotykających się nawzajem, tak jak jest dla fal świetlnych interferujących ze sobą nawzajem. Ale to nie wymaga, żeby każdy atom miał dwanaście połączeń w tej samej chwili w przestrzeni. Albo bardziej krytycznie, że każdy człowiek ma dwanaście obrazów siebie bez wiedzy o tym.

To jest mechanizm synchronizacji interferencji bezczasowych fal, który uwolni wszechświaty w każdym punkcie przestrzeni, równocześnie utrzymując propagację czasu każdego wszechświata.

Równoboczna trójkątna piramida to symbol Boga Ojca, tak jak jest znana wszędzie we wszechświecie (po zniesieniu kosmicznej izolacji). Znamy to jako dwa trójkąty równoboczne gwiazdy Dawida, także sześć osi czasu z kątami 60 stopni. To znaczy, że zasada ograniczenia była ujawniona ludzkości od stuleci, ale nie rozumieliśmy znaczenia tego.

Model ideowy pola nośnego, model poglądowy

Kosmiczne pole nośne całej przestrzeni i materii spełnia sześć funkcji, z których kilka było już dyskutowanych w ogólnych zarysach.

1. Funkcja nośnika nieskończenie silnego pola sił zablokowanego w sobie, zawierającego fluidum przewodzące wszystkie fale bez rozproszenia, i utrzymującego je na wieczność.

2. Orientacja osi czasu wszechświatów odnośnie do 'nic', dostarcza struktury pola nośnego w trzech wymiarach; ograniczona Miłość-wola, tworząca nasze życie i istnienie.

3. Jako zamki funkcji synchronizacji czasowej wszystkich wszechświatów, z żelaznymi uchwytami prawa kosmicznej przeciwwagi, od której żaden atom nie może uciec.

4. Zasada sprzężenia zwrotnego czasu do całkowitej masy wszechświata, to funkcja połączenia pola przez przeciwwagę (i interferencję) ograniczonych czasowo fal.

5. Funkcja bezczasowego pierwotnego pola atomu, zasada atomu, jak program nadajnika zawierający kod materii, której wszystkie atomy to odległe jej manifestacje.

6. Funkcja posiadacza absolutnej WSZECH-wiedzy i świadomości celu, manifestująca się jako prawa natury i jako inteligentny cel życia: Duch Boży.

Ostatnia funkcja dotyczy egzystencjalnych aspektów, które były dyskutowane w pierwszej części tej książki.

Pierwszy analogowy model to mechaniczny model instrukcji wyjaśniający kosmiczne pole nośne za pomocą symboli. Ten model był zbudowany na innej planecie podtrzymującej życie na wysokiej górze i był wysoki na wiele metrów. To był punkt koncentracji w czasie kontemplacji tamtej inteligentnej rasy z nabożeństwem dla Stwórcy.

To był symbol, przez który większość rasy uznała cel Stworzenia, a równocześnie znak, że kosmiczna izolacja została zniesiona. Inna funkcja pola nośnego będzie dyskutowana przy pomocy tego mechanicznego poglądowego modelu.

Analogowy model składa się głównie z sześciu krawędzi ogromnej równobocznej trójkątnej piramidy zbudowanej z płaskowników z miękkiej stali. Wielometrowej grubości krawędzie piramidy zawierają pewną liczbę wywołujących głębokie wrażenie żelaznych płaskowników umieszczonych równolegle do krawędzi i zanurzonych w rodzaju plastycznej żywicy w następstwie procesu podobnego do krzepnięcia w formie. I tak, główna żelazna rama była uformowana specjalnie dla odpowiedniego przewodzenia magnetycznych impulsów dużej mocy bez specjalnych strat.

Jak dotąd jest symbolizowana w modelu funkcja nośna kosmicznego pola czasu, które głównie utrzymuje bezczasowe fale. Magnetyczne impulsy w krawędziach piramidy biegną tam i z powrotem jako bezczasowe fale w rzeczywistości.

W stosunku do innych krawędzi piramidy impulsy magnetyczne są fazowo przesunięte. Problem w tym, że aż do teraz była opuszczona propagacja w czasie (w przód). W rzeczywistości szukamy ekwiwalentu dwu małych platform na wibrującej szynie. Rozwiązaniem może być symbol obracającego się koła zamachowego, jak z atomem - jego rotacja jest ciągła w czasie, to jest w czasie aktu propagacji. Dlatego żelazna rama piramidy jest przerwane w dwu miejscach każdej z sześciu krawędzi piramidy. W tej przerwie jest zainstalowany liniowy, impulsowy silnik magnetyczny, na osi, na której jest zmontowane wielkie koło zamachowe (zobacz obraz).

Koło zamachowe symbolizuje nie tylko propagację czasu, ale też bezwładność materii toteż koło zamachowe jest w efekcie całkowitą masą wszechświata. Ten typ impulsowego silnika magnetycznego nie zastartuje automatycznie, więc wewnątrz na osi koła zamachowego  jest zmontowany rozrusznik, stosowany jedynie przy starcie. Jeden obrót synchronicznego silnika zawiera dokładnie taką samą liczbę zmian zwrotów jaką ma częstość magnetycznego zmiennego pola. A zatem, w każdej krawędzi piramidy są zamontowane dwa synchroniczne silniki co w sumie stanowi dwanaście kół zamachowych .

Dwa koła zamachowe na oś obracają się w przeciwnych kierunkach by symbolizować propagację czasu w przeciwnych kierunkach. Został wybrany ten typ liniowego silnika impulsowego ponieważ dzięki temu może obrócić się w którymkolwiek kierunku.


Pierwszy model ideowy

Sześć synchronicznych silników w żelaznej ramie na jednym boku piramidy, demonstruje obracające się pole magnetyczne, widziane od środka płaszczyzny. Każda krawędź piramidy ma odpowiednie przesunięcie fazowe w stosunku do innych krawędzi trójkąta.

Pierwszy model ma cztery umieszczone centralnie w każdym trójkącie, gener­atory wirującego pola magnetycznego. (Zobacz obrazek z niezakrytym modelem piramidy wskazujący faktyczne przesunięcie fazowe).

Te cztery synchroniczne (trójfazowe) generatory są połączone razem przez skrzynię biegów, i kierowane przez główny silnik elektryczny (nie pokazany na rysunku). W konsekwencji cztery trójfazowe generatory synchronizują (stałe przesunięcia fazowe) koła zamachowe na krawędziach piramidy. Cztery oddzielne wirujące pola razem inicjują złożoną trójwymiarową rotację pola nośnego (albo pola atomowego).

Wada pierwszego modelu to, że jest daleki od rzeczywistości ponieważ pole atomowe nie jest symbolizowane jako jedno trójwymiarowe obracające się pole. Za to dobrze pokazuje jak wyobrazić sobie skomplikowaną rotację w trzech wymiarach.


Drugi, bardziej rzeczywisty model ideowy

Ten mechaniczny model ma tylko jeden centralny generator pośrodku piramidy, zamiast czterech obracających się­ generatorów pola pierwszego modelu. Wszystkie magnetyczne fale w krawędziach piramidy idą prosto do centrum piramidy. Wirnik trójwymiarowego obracającego się generatora jest jak 'jo-jo' o sferycznej powierzchni.

To wymaga błysku geniuszu by dostarczyć napęd z centralnego silnika ze sferycznym wirnikiem, który musi być uruchomiony w złożonej rotacji. Sześć przeciwstawnie umieszczonych biegunowych podków (zgiętych pod kątem 90 st.) od środka krawędzi piramidy wokół sferycznego wirnika, formują parami trzy osie kątów prostych przedstawiających kartezjański układ współrzędnych. To pokazuje, że sześć osi czasu (wzdłuż) krawędzi piramidy może być zamienionych w trzy główne osie czasu centralnej kuli.

Razem to przedstawia (imituje) trójwymiarowy czas, który przyczynowo tworzy trójwymiarową przestrzeń naszego wszechświata.

Zasady pierwszego i drugiego ideowych modeli są tej samej wartości, i te wersje mogą być zamienione w jeszcze inną, na przykład, zamieniając cztery obracające się pola w jedną trójwymiarową rotację w środku masy piramidy.

Z tym modelem można zacząć od włączania trzynastu silników napędowych. Gdy koła zamachowe osiągną swą 'roboczą' szybkość, dwanaście rozruszników wyłącza się i tylko centralny silnik napędza kompletny gigantyczny model. Istota tej wersji to, że wszystkie koła zamachowe mają dokładnie tę samą częstotliwość. Wszystkie są albo synchronicznymi silnikami albo generatorami. W ruchu koła zamachowe (które zostały naznaczone) są oświetlone przez jasne stroboskopowe światło. Oglądane w takim oświetleniu nie wydają się poruszać, pokazując synchroniczną rotację i stałe przesunięcia fazowe między kołami zamachowymi.

Te mechaniczne modele mają za zadanie przybliżyć wyjaśnienie niewyobrażalnego Stworzenia z 'nic', przez symboliczne naśladownictwo pola nośnego. Jednak to jest tylko słaby symbol Stworzenia. Pole nośne to ezoteryczny środek, przemiana absolutnego ducha albo sumienia, to jest duchowe pole sił o nieskończonej mocy, które jest obecne wszędzie we wszechświecie.


Naśladownictwo funkcji pola nośnego.

Niemniej jednak analogia rzeczywistości jest niewiarogodna. Będzie to pokazane w następnym objaśnieniu pięciu funkcji kosmicznego pola nośnego.


Funkcja przenoszenia (nośna)

Podstawą pola nośnego jest nieskończone pole sił stworzone przez interferencję gaszącą pierwotnej nieskończonej wibracji. Model inicjuje to pole sił w sześciu wiązkach płaskowników z miękkiej stali jako krawędziach piramidy.

Jak w rzeczywistości, trójwymiarowe, obrotowe pole magnetyczne w naszym modelu jest tworzone przez liniowe fale każdej osi czasu. Bezczasowe fale biegną tam i z powrotem jak w naszym modelu. One kierują kołami zamachowymi reprezentującymi masy wszechświatów a ich rotacja to propagacja w czasie.


Orientacja względem 'nic'.

To jest namalowany przez Rudolfa Dassa, obraz modelu ideowego, wizualizującego mechanicznie pole nośne, który symbolizuje tworzenie czasu i materii, i synchronizację w dwunastu wszechświatach. Tę działającą olbrzymią konstrukcję, która była skrzyżowaniem pomnika i maszyny zobaczyłem na sztucznie wyrównanym szczycie góry na Iarga. Było to miejsce pielgrzymek, miejsce rozmyślań i medytacji, a maszyna była symbolem tworzenia. Iarganie nie znają żadnego rozdziału między nauką a religią, i religijno-duchowe teorie są całkowicie naukowe. Model był kilkusetmetrowej wielkości. Maszyna wydawała się działać jak jakiś rodzaj perpetuum mobile, działając bez żadnego paliwa ani bez zasilania energią elektryczną.

Względna pozycja pojedynczej osi czasu, określając kierunek, oczywiście nie gra żadnej roli w orientacji wszechświatów w rzeczywistości. Tutaj pierwszy model reprezentuje cztery trójfazowe synchroniczne generatory w płaszczyznach piramidy. Tylko dokonując rozkładu trójwymiarowej rotacji do czterech rotacji można pokazać, że trójwymiarowe obracające się pole nie zostawiło żadnego resztkowego komponentu w 'nic', w przeciwieństwie do dwuwymiarowego wirującego pola, które nie może zostać wyzerowane; pozostały komponent zawsze będzie istnieć w 'nic'. To może być wyjaśnione przez rozważenie pojedynczej płaszczyzny piramidy z jej sześcioma kołami zamachowymi na krawędziach, analog dla dwuwymiarowego pola nośnego. Impuls rotacji kół zamachowych jest skompensowany przez przeciwległe rotacje, ale impuls rotacji centralnego trójfazowego generatora pozostał. To może być zmierzone przez świat zewnętrzny (nic).

Mechaniczny model ideowy jest wizualną reprezentacją zasad kosmicznej zjednoczonej teorii pola. Model jest przeznaczony do demonstrowania, że czas, materia i energia są stworzone z niczego i dlatego musi być utrzymywana przeciwwaga dla umożliwienia przyczynowej nieskończoności by 'nic' istniało. W szerszym kontekście fizyczne symbole nabierają nowych znaczeń i demonstrują unifikację nauki i religii. W religijnym sensie sferyczne trzywymiarowe pole czasu w sercu piramidy symbolizuje Duszę Stwórcy. Piramida symbolizuje Jego nieskończoną miłość-wolę, klatkę w której nieskończoność Jego egzystencji została zablokowana nieodwołalnie. Linie symbolizują różne częstotliwości bezczasowych fal. Koła zamachowe na krawędziach piramidy symbolizuje dwanaście powiązanych i połączonych wszechświatów, zawierających nasz, które utworzyły tę jedność. Jeden nie może istnieć bez pozostałych.

To wymaga czterech pól trójfazowych generatorów (utrzymujących ogólną symetrię) by skompensować te rotujące impulsy.

A zatem unaoczniliśmy trójwymiarowość pola nośnego i określiliśmy orientacje osi czasu względem 'nic'.


Funkcja synchronizacji czasowej.

Model wspaniale naśladuje synchronizację czasową, równocześnie utrzymując kosmiczną przeciwwagę, dzięki której nadal istnieją wszechświaty. Rotacja dwu kół zamachowych na oś, odbywa w przeciwnych kierunkach i dokładnie z tą samą szybkością. To naśladuje kołowy ruch bezczasowych fal, które dzięki łączącej je interferencji  posuwają się do przodu dokładnie synchronicznie.

Dwanaście kosmicznych systemów działa bez jakiegokolwiek rozproszenia; raz puszczone w ruch perpetuum mobile trwa w wieczności z synchronizacją czasową o absolutnej dokładności. Jeżeli ktoś chciałby uruchomić taki bezstratny model bez używania wiecznych silników napędowych, to nadal będzie działał synchronicznie dzięki bezwładności kół zamachowych i faktu, że synchroniczne impulsowe silniki liniowe mogą również działać jako generatory.

To symbolizuje inną własność ciągłego, kołowego ruchu bezczasowych fal, ponieważ każda fala gdzieś w obwodzie piramidy, w każdej chwili ma swoją przeciwną wartość wynikającą z ogólnego zerowania w każdej chwili. To jest prawo zachowania 'nic'.


Pole nośne - jego funkcja łączenia (sprzęgania).

Nie tylko synchronizacja czasowa jest określona przez żelazny chwyt trójwymiarowego pola nośnego i zasady kosmicznej przeciwwagi. Oprócz tego ważny jest efekt sprzężenia zwrotnego gigantycznych mas wszechświatów na bezczasowe fale. Masy te mogą być uważane za ogromne, bezstratne koła zamachowe. Raz puszczone w ruch przez Wielki Wybuch, w żaden sposób nie mogą zmienić szybkości, ponieważ moc wymaganej wielkości jest po prostu niedostępna. Ta funkcja pola 'łączącego' może też być pokazana w naszym modelu, ponieważ liniowe silniki synchroniczne kół zamachowych, to również generatory. Jeżeli centralny silnik napędowy jest wyłączony, wtedy koła zamachowe przez pewien czas kierują centralną trójwymiarową obracającą się kulą. Wszystko pozostaje dokładnie synchroniczne z tym samym przesunięciem fazowym.

Ten eksperyment pokazuje jak koła zamachowe przekazują swoją energię w tył (w sensie sprzężenia) i mają stabilizujący wpływ na synchronizację czasu. Pole łączące masy wszechświatów jest skierowane w tył poprzez ograniczone czasem wibracje pola atomowego, z którego żaden atom z całkowitej masy wszechświatów nie jest przekazany z powrotem do żadnego pojedynczego atomu.


Bezczasowa pierwotna zasada atomu, funkcja nadajnika.

Pole atomu stwarza czas i jako takie jest odległą manifestacją pradawnej zasady atomu. To go pozwala porównać z nadajnikiem. Skoro tylko program zostanie zamieniony na fale wielkiej mocy, miliardy radioodbiorników może otrzymać ten sam program, ich liczba jest nieograniczona. Wszystko zależy od jednego programu nadajnika, pierwotnego pola atomu. Jeżeli takie zaistnieje z nieskończoną mocą, to staje się w tym samym czasie środkiem przekazu wibracji (medium, polem nośnym), które pomaga rozprzestrzenić się wszędzie. I tak jakikolwiek atom w jakimkolwiek wszechświecie może otrzymać bezczasowy podstawowy program. Drugi model pokazuje trójwymiarowe pole czasu pierwotnego atomu jaśniej, chociaż jest to trójwymiarowa rotacja centralnej kuli w przestrzennym sensie. To jest analog rzeczywistości, atom ma sferyczne pole, które jest zdefiniowane przez sześć kierunków liniowych wibracji czasu. Dowolny atom jest odległą manifestacją jednego pola nośnego o nieskończonej mocy. Rozważając tę piątą funkcję pola nośnego musimy zdać sobie sprawę, że tylko centralna kula, atom, jest dla nas widoczny. Pola w krawędziach piramidy na zewnątrz kuli są niewidzialne. To jest pole czasu, którego odbiciem jest atom.

Mechaniczne modele poglądowe są wizualnymi reprezentacjami zasad kosmicznej zjednoczonej teorii pola. To wymaga jednak kilku uwag na marginesie. Materialne porównania by wyjaśnić duchowe abstrakcje są zawsze pod pewnymi względami niekompletne. Jest kilka luk, z których wspomnimy tylko trzy najważniejsze.

1 W modelu jedna oś czasu przedstawia tylko jedną częstość pola magnetycznego, podczas gdy w rzeczywistości obejmuje ona wszystkie częstości. Każda częstość jednak może być zainicjowana dla każdej osi czasu, dla której obowiązuje (może być znaleziona) interferencyjna realizacja w modelu ideowym.

2. Model demonstruje wirujące pole bezczasowych fal. To nie naśladuje ograniczonych czasowo fal, dzięki którym szybkość propagacji na naszej osi czasu wynosi x, wtedy prędkość fazowa dwu osi czasu połączonych do krawędzi "naszej" piramidy jest -1/2X. Inne dwie osie czasu łączące naszą oś czasu z innym rogiem piramidy to +1/2X, nadrabiając szybkość czasu naszego anty-wszechświata X. Skrzyżowanie, nie dotykająca oś czasu, jest prostopadła do naszej osi czasu i nie ma żadnego wpływu.

3. W naszym modelu masy wszechświatów są symbolizowane przez koło zamachowe. W rzeczywistości jest to nieporozumienie, ponieważ ono jest oddzielone od trójwymiarowej rotacji centralnej kuli. Zasadniczo ono nie może utrzymać w przeciwwadze 'nic'.

Najważniejszy wniosek ideowego modelu to, że czas, materia i energia, są stworzone z 'nic' i dlatego przeciwwaga musi być utrzymana, bo to pozwala przyczynowej nieskończoności na istnienie 'nic'.


Egzystencjalny symbolizm modelu.

Dotychczas były wyjaśnione fizyczne aspekty modelu, ale jeżeli chcemy modelowi nadać szerszy kontekst, nagle wszystkie fizyczne symbole zmieniają swe znaczenie. W stosunku do filozoficznych albo teologicznych dyscyplin, model nadaje dodatkowe znaczenie unifikacji nauki i religii. Przez pewne dziedziczone prawa w jakiejkolwiek inteligentnej rasie zaprzeczenie istnieniu Boga zostanie zniszczone prędzej czy później. Ziemska nauka dostarczy niezniszczalny wkład do naszej końcowej wiedzy-świadomości, który dołączymy jako typowe ludzkie osiągnięcie w kosmicznej integracji. To jest ten kawałek naszej ludzkiej tożsamości i samoświadomości, którą posiądziemy i będziemy troszczyć się o nią przez wieczność. To w świetle tego celu, nauka służy Bogu, i rozróżnienie między nauką i religią, zanika.

W religijnym sensie sferyczne trójwymiarowe pole czasu w sercu piramidy ma specjalne znaczenie. To symbolizuje Duszę Stwórcy, Ojca, który jest czystą Tożsamością nieskończonego początku. Piramida symbolizuje jego nieskończoną Miłość-wolę, klatkę, w której nieskończoność jego Istnienia została zablokowana nieodwołalnie. On poświęcił swoją Jaźń i swoją wolność, by kochać po społu jego dwunastu Synów. Jest obecny w swoim Stworzeniu tylko pośrednio, jako odbicie nieskończoności, Najwyższa Istota, jako jedna Jaźń-świadomość Archaniołów.

Oto dlatego teolog pokrywa centralną kulę czystym złotem, symbolizującą złote Serce, Świętego Świętych, najbardziej świętego sekretu wszechświata. Piramida jest wtedy malowana na ciemnoczerwono, uniwersalny kolor miłości. Ponad czerwienią biegnie wiele cienkich złotych pasów wzdłuż krawędzi piramidy. Te pasy symbolizują różne częstości bezczasowych fal, wyrażeń Miłości i wiary Ojca i jego nieskończonej Woli.

Wokół złotego Serca zebranych jest dwanaście kół zamachowych, pomalowanych na biało, kolor czystości i niewinności. Model pokazuje, że każdy wszechświat ma siłę by obudzić świadomość materii i by przekształcić to w nowego Boga: Syna. Dlatego celem Stworzenia jest przebudzenie i ukształtowanie dwunastu Synów Ojca.

To nie jest w sprzeczności z Biblią mówiącą nam, że Ojciec wysłał swego syna jednorodzonego. Biblia jest jedynie skierowana do człowieka. To jest nasza instrukcja na całe życie opisująca nasze nastawienie ku Bogu i naszemu bliźniemu. Biblia nie mówi żadnej ­rzeczy o życiu na innych planetach, ponieważ teraz to nie jest istotne w naszej więzi z Bogiem.

To samo dotyczy naszych równoległych wszechświatów. Faktycznie one dla nas nie istnieją, ponieważ nie są w naszym kręgu istnienia, ale gdzie indziej. One nie istnieją dla wszystkich inteligentnych ras w tym wszechświecie, nigdy nie będziemy mogli obserwować ich ani doświadczyć w jakikolwiek sposób. Być może przy końcu wszech czasów spotkamy się. W naszym świecie Ojciec ma jednego Syna Jednorodzonego i ta prawda jest już tak niewyobrażalna, że nikt jeszcze nie może w pełni pojąć konsekwencji.